MΗ ΜΟΥ ΤΟ PLAY(station) ΤΑΡΑΤΤΕ

  “Medic….ένας medic ρε παιδιά” ακούω τον Termi να μου λέει από το headset «έρχομαι αδερφέ, σε βλέπω, κρατήσου!» Όντως μετά από λίγα δευτερόλεπτα βλέπω μπροστά μου το πολυπόθητο medic kit! «Οκ, πάμε τώρα να κάνουμε arm και στον τελευταίο MCOM station για να τελειώνουμε με αυτούς τους noobaδες τους Αμερικάνους που μπλέξαμε βραδιάτικα»! Το συγκεκριμένο game τελειώνει με την οθόνη να αναγράφει your team won… Κατά τη διάρκεια του loading του επόμενου game κοιτάω πεταχτά την ώρα, 4.22…φτου σου ρε π@&### , στις 7 πρέπει να σηκωθώ για δουλειά… «Παίδες εγώ την κάνω γιατί πρέπει να κοιμηθούμε και λίγο…» Βγαίνω από το παιχνίδι και όντας έτοιμος να κλείσω την κονσόλα μου στέλνει μήνυμα στο psn ο powerslaver …. “έχω κάτι πελατάκια Γερμανούς στο room, έλα να τους παίξουμε ένα 2 vs2 να τους μάθουμε λίγη μπαλίτσα” Μετά από ώριμη σκέψη και ξέροντας πως πρέπει να κοιμηθώ και λίγο του απαντάω…ΟΚ! Μέχρι τις 6.30 μαθαίναμε σε κάτι ταλαίπωρους Γερμανούς πώς παίζεται το FIFA… Nαι, καλά μαντέψατε, πήγα άυπνος στη δουλειά! Το παραπάνω σενάριο σε πολλούς ακούγεται ακραίο, για τις γυναίκες αποτελεί κόκκινο πανί και εφιάλτη, ειδικά για τις παντρεμένες. «Καλά…34 χρόνων μαντράχαλος και ξημεροβραδιάζεσαι με αυτά τα χαζοπαίχνιδα λες και είσαι μωρό παιδί. Get a life ρε…» Έχω ξεχάσει το πόσες φορές έχω ακούσει αυτήν την ατάκα… Έχω life κυρίες και κύριοι και ένα μέρος της θέλω να το περνάω με τα online φιλαράκια μου λιώνοντας σε FPS, football simulators και racers ή offline και να καίγομαι στα solo campaigns συλλέγοντας trophies και οπτικοακουστικές που ούτε τις φαντάζεστε! Αααααααααααχ gaming! Η «καριέρα» μου ξεκίνησε μόλις στα 8 μου χρόνια όταν έλιωνα μπροστά από τον Spectrum + του αδερφού μου παίζοντας, εάν τα φόρτωνε το…κασετόφωνο, Ace και Chase HQ (αξέχαστη 928, ακόμα και ασπρόμαυρη κούκλα ήταν). Μαγικός κόσμος που με απορρόφησε από την πρώτη στιγμή που μπήκα. Η μέρα όμως που άλλαξε μια για πάντα την gaming οντότητα μου ήταν όταν παρέλαβα ΤΟ μηχάνημα…Amiga 500 κυρίες και κύριοι. Τότε , το μακρινό 1990 ήταν πραγματικά δύναμη! Δε θα ξεχάσω τα αμέτρητα ξενύχτια μου μπροστά από την οθόνη να λιώνω το ένα game πίσω από το άλλο…πραγματικά με πιάνει νοσταλγία όταν μου έρχονται στο μυαλό ΘΡΥΛΟΙ όπως…Defender of the Crown, Pirates, Leisure Suit Larry, Kings Quest (respect), Heart Of China, Rise of the Dragon, Kick Off 2 και φυσικά τα μαγικά Monkey Island και Ιndiana Jones. Ναι, ήμουν adventureακιας τρελός στα νιάτα μου και είναι κρίμα που αυτό το είδος το έχουν «παρατήσει» κάπως στις κονσόλες. Τότε δεν υπήρχε 3d, ούτε Full HD, αλλά το gameplay βασίλευε…Όλοι οι προαναφερθέντες τίτλοι σε…άφηναν σε ησυχία μόνο εάν τους τερμάτιζες! Πραγματικά αξέχαστες εποχές…. Τα χρόνια πέρασαν και η δική μου πορεία στιγματίστηκε από το Playstation…και τα τρία περάσανε από τα χέρια μου! Το PS3 fat μου δεν το αλλάζω με κανένα 250αρι Slim. Μόνο το PS4 θα το εκθρονίσει, αλλά για αυτό έχει ο Θεός…. Μετά όμως από αυτό το μίνι βιογραφικό ας επιστρέψουμε στις…κοινωνικές προεκτάσεις του gamin. Ανέκαθεν στην Ελλάδα ο gamer θεωρείτο (και ισχύει ακόμη, δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό) ο geek που δε μπορεί να βρει γυναίκα και το μόνο που κάνει είναι να ξημεροβραδιάζεται «παίζοντας χαζοπαίχνιδα». Οι γυναίκες κατηγορούν αυτά τα μηχανήματα του…Σατανά ως κύριους υπεύθυνους για την αδιαφορία την οποία εισπράττουν και επικαλούνται και περιπτώσεις «ακραίας ενασχόλησης μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες»….κορίτσια χαλαρώστε! After all, it’s just a game! H αλήθεια είναι πως ένας hardcore gamer αφιερώνει πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του στο αγαπημένο του hobby. Το πρόβλημα είναι πως όσο μεγαλώνει, τόσο αυτός συρρικνώνεται (ο χρόνος) και έτσι ο gamer αναγκάζεται να κόψει από κάπου για να χαρεί αυτό που αγαπάει. Συνήθως λοιπόν, σε περίπτωση που έχει σύντροφο, θα αδικήσει χρονικά αυτήν! Εκεί ξεκινούν και οι τριβές καθώς και ατάκες του στυλ «εάν παίξεις στην επέτειό μας Call Of Duty χωρίζουμε», «άσε το Gran Turismo ΤΩΡΑ και πήγαινε να ετοιμαστείς γιατί θα αργήσουμε στο γάμο» και «δε φτάνει που βλέπεις συνέχεια μπάλα, πρέπει να την παίζεις κιόλας» (τη… μπάλα). Η λύση είναι μία , ή μάλλον δύο. 1) Χωρίζεις. 2) Εξηγείς στη γυναίκα που αγαπάς το πόσο σε γεμίζει αυτό που κάνεις και συμφωνείτε από κοινού ποιες θα είναι οι gaming ώρες στο σπίτι (αγχώθηκα και μόνο στην σκέψη).Τώρα το εάν θα το τηρήσεις είναι άλλο θέμα. Ο κόσμος στην Ελλάδα θεωρεί το gaming ένδειξη ανωριμότητας και μη ενηλικίωσης του ατόμου. Ο gamer θεωρείται ένα μεγάλο παιδί που … «πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να παίζει σα μωρό και να κάνει πράγματα της ηλικίας του…» ΟΚ! Ας αναφέρουμε λοιπόν ενδεικτικά κάποια πράγματα για τον κλάδο του gaming, που ίσως κάνουν και τους πλέον δύσπιστους να το δουν λίγο διαφορετικά. Ο τζίρος της gaming βιομηχανίας το 2010 ξεπέρασε τον τζίρο της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της μουσικής ΜΑΖΙ! Με απλά Ελληνικά ο Tom Cruise και η Beyonce δεν κλ@νουν μία μπροστά στο FIFA, στο Halo, στο Call Of Duty και τα…άλλα «παιδιά»! Επίσης, ο μέσος όρος ηλικίας του gamer στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τα 37 χρόνια! Τα προαναφερθέντα στοιχεία καταδεικνύουν αφενός μεν την αδιαμφισβήτητη οικονομική δυναμική του κλάδου αφετέρου δε την εξέλιξη των game, η οποία είναι τέτοια που έχει απορροφήσει κοινό ηλικιακά ώριμο. Ο απλός κόσμος , έχοντας πλήρη άγνοια για το αντικείμενο, θεωρεί το gaming μία ενασχόληση η οποία απαιτεί ελάχιστες ικανότητες και μηδαμινή πνευματική προσπάθεια. Φυσικά η αλήθεια απέχει παρασάγγας, καθώς είναι τέτοια η γκάμα των games που απαιτεί γρήγορα ρεφλέξ, επιδέξιο και ακριβή χειρισμό και πολλές φορές, σκέψη για την επίλυση απλών ή και πολύπλοκων γρίφων. Το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις και μπορούμε να γράψουμε βιβλίο ολόκληρο για το gaming και τη δυναμική του. Όντας απλά ένας hardcore gamer ο οποίος αγαπώ αυτό το hobby όσο τίποτα άλλο πραγματικά δε με ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη του κόσμου στο συγκεκριμένο θέμα. Είναι μία συνειδητή επιλογή που έχω κάνει και νιώθω πολύ όμορφα για αυτό. Το φοβερό δε, είναι πως πολλοί από αυτούς που «κράζουν» ανήκουν στην κατηγορία των…casual gamers λιώνοντας με διάφορα mini games με τις ώρες μπροστά στο smartphone τους. Ειρωνεία, ε; Με αυτό όμως το θέμα θα ασχοληθούμε στο μέλλον. Έχουμε άλλωστε πάρα πολλά ακόμα να γράψουμε. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν… keep on playing!