ΚΟΥΜΠΩΤΑ ΠΕΤΑΛΙΑ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ (ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

Ν’ αλλάξω αποφάσισα τώρα κι εγώ πετάλια
Γιατί αυτά παλιώσανε και γίνανε παρτάλια.
Και τότε ήρθε το δίλημμα, στην κούρσα να φορέσω…
Απλό πεντάλ ή κουμπωτό; Γιατί άκουσα θα πέσω!
 
Αφού αμφιταλαντεύτηκα τι πρέπει να ψωνίσω
Ευθύς σε έναν ειδικό πήγα για να ρωτήσω.
Στο World Of Bike έφτασα, που το’χει ένας φίλος
Κι αφού με ενημέρωσε, μου μπήκε πια ο ψύλλος!
 
Στο τέλος το αποφάσισα, τα νέα μου πετάλια
Να είναι μόνο κουμπωτά και ας τα πάω και χάλια!
Τρίτη απόγευμα λοιπόν, πάω παραλαμβάνω…
Την κούρσα μου με τα πεντάλ, κι από χαρά τα χάνω!
 
Παπούτσι σένιο διάλεξα, που να ταιριάζει τρέλα
Και τότε βροντοφώναξα «Τώρα ανηφόρα, έλα!»
Μα η φωνή του ειδικού, μου έκοψε τη φόρα
«Θέλουν προπόνηση για αρχή, μην ξεθαρρεύεις τώρα».
 
Μου πρότεινε,(να’ναι καλά), προτού να αλωνίσω
Να πάω κάπου ερημικά, για να τα συνηθίσω.
Τα λόγια του τα άκουσα και πήγα στο ΟΑΚΑ
Γεμάτος ενθουσιασμό, πως τα’χω εγώ για πλάκα!
 
Στην πρώτη στάση μου λοιπόν, πάω να ξεκουμπώσω
Όμως το πόδι μου αργώ, πολύ να ξεκλειδώσω…
Για ένα δευτερόλεπτο νιώθω να αιωρούμαι
Και λέω από μέσα μου «Τώρα θα εκτεθούμε…»
 
Κι ανήμπορος περίμενα στο έδαφος να σκάσω
Σκεφτόμενος ταυτόχρονα «Να βρίσω ή να γελάσω;»
Ευθύς πάνω σηκώθηκα, να ξανακαβαλήσω
Και τότε αντιλήφθηκα πως πρέπει να ηρεμήσω.
 
Σιγά σιγά ξεκίνησα… Κουμπώνω, ξεκουμπώνω
Το έκανα πολλές φορές, χωρίς να ξενερώνω.
Στο τέλος το συνήθισα, δεν ένιωθα πια τρόμο
Και ήμουν τώρα έτοιμος, να πάω και στο δρόμο!
 
Το Σάββατο ανηφόρισα προς Ν.Ερυθραία
Και είδα πως με τα πεντάλ ανέβαινα ωραία!
Ομολογώ η διαφορά είναι πολύ μεγάλη
Γιατί τώρα και πάταγα και τράβαγα πετάλι!
 
Κι επίσης ορθοπεταλιά σωστή μπορώ να κάνω
Χωρίς τα δυο μου γόνατα τα δόλια να ξεκάνω!
Αισίως φτάσαμε λοιπόν στο καίριο σημείο,
Τι πρέπει κάποιος δηλαδή να πάρει από τα δύο!
 
Εάν μόνο η προπόνηση είναι μες στο μυαλό σου
Τότε τα κουμπωτά πεντάλ είναι μονόδρομός σου.
Εάν όμως στην πόλη τριγυρνάς και θέλεις να αράζεις
Άσε τα φλατ μαμίσια! Γιατί να τα αλλάζεις;
 
Κάπου εδώ τελείωσα. Λοιπόν αυτό ήταν όλο.
Και μου΄μεινε για ενθύμιο, μια μελανιά στον… αγκώνα!